Dünyanın yaşanamamış en güzel aşk filmi

Gegen Die Wand.
Duvara Karşı.
2004
Fatih Akın
Birol Ünel
Sibel Kekilli

Film , fondaki Süleymaniye Camii'nin önünde Türk müziği icra eden bir grupla başlar.
Bu açılış , anlatının ilerleyen aşamalarında kendisini tekrar edecektir.
Bu tekrarlar ve araya girişler Fatih Akın'dan alıntılarsak "izleyicinin zaman sıçramasının üstesinden gelmesine yardımcı olur."
Bir yandan filmin en önemli katmanlarından biri olan kültürel geçişmeye dair bir imgedir.
Diğer yandan anlatının önemli kavşaklarını birbirine bağlayan bir nefes alma arası..
Bir virgül , bazen de ünlemdir.
Kültürel çatışmalar ,dil ve kimlik sorunu eksenindeki anlatıya nefis bir vurgu ile başlar.
7 müzisyen 7 tepeli İstanbulun önünde..
Bu filmin baş karakteri kimdir ?
Sibel mi ? Cahit mi ?
Bu açılışa bakarsak ikisi de değildir ve ikisidir de...
Filmin başkarakteri, söylenen şarkıya bakarsak aşktır.
Ve ana meselesi de kültürel kimlik ve varoluş meselesidir.
Bir hayatta kalabilme filmidir.

Dünyanın en güzel yaşanamamış aşk filmidir.

Cahit'i yerden bir şeyler toparlarken görürüz
İşini yaparken sürekli eğilmesi gerekir.
Boyun eğmesi beklenir bir bakıma.
Ama o bunu eğreti bir biçimde yapar.
Yaptığı işe kendisini bilinçli bir biçimde yabancılaştırdığı her halinden bellidir.
Cahit aslında bir yol ayrımındadır..
Ya işte tam dibe vuracaktır ya da çıkacaktır.
Bu yolculukta da ona dostu,yoldaşı eşlik edecektir.
Kendini sefalete ,öz yıkıma ve alkole vurmuştur

Oysa kılığından kıyafetinden ,tipinden,duruşundan, yakışıklılığından , karizmasından hissettiğimiz bu onun çaresiz varoluşu değildir.
Zamanında başka birisi imiştir belli ki..
Başına bir şeyler gelmiştir de başedememiştir.
Belki de başetmek istememiştir.
Cahit "iyi misin?" sorusunu yanıtsız bırakır.
İyi değildir.
İyi olmak da umurunda değildir.