Antikahramanlar

Antikahraman (İngilizce: antihero), edebiyat ve sinema başta olmak üzere günümüzün popüler kültüründe idealleri, amaçları ve kişiliği alışılageldik kahramanların tam zıddı olan başkarakterleri tanımlamada kullanılır.

Olumsuz nitelikleri olan baş kahraman şeklinde de tarif edilebilir.

Anti-kahraman kelimesi ilk olarak İngiliz yazar Richard Steele'in 1715 yılında yazdığı The Lover (Sevgili) eserinde kullanılmışsa da edebiyat ve sinema alanında ancak 20. yüzyılın sonunda sıklıkla kullanılmaya başlanıyor.

Anti-kahraman "kötü adam" dan (İngilizce: villain) farklıdır.

Anti-kahraman gaddarlık, acımasızlık, alaycılık, bencillik, bağnazlık, kötümserlik ve toplum değerlerini küçümseme gibi kötü karakterlerin vasıf ve özelliklerini barındırırken klasik bir kahramanın dürtüleri ile hareket eder.

Klasik kahramanlar gibi verilen görevleri başarı ile yerine getirirler ama bunu yaparken yöntemleri daha farklıdır.

Bu nedenle de seyirci veya okuyucu onlarla kendisini geleneksel kahramanlarla olduğu gibi tam anlamı ile özdeşleştiremez ancak kendisini onlardan tamamen de soyutlayıp onları yok sayamaz.

Antikahraman, klasik kahraman figüründen farklı olarak, genellikle olağandışı ya da kusurlu özelliklere sahiptir ve hikayenin başlangıcında kahramanlık özelliklerine sahip değildir.

Antikahramanın hikayesi, genellikle kişisel bir dönüşüm veya gelişim sürecini içerir.

Genellikle içsel çatışmalarla mücadele ederler ve kendi kusurları veya kırılganlıklarıyla yüzleşmek zorunda kalırlar. Bu süreç, karakterin kendi potansiyelini keşfetmesi ve geliştirmesiyle sonuçlanır.
Yolculukları sırasında hatalar yaparlar, düşerler ve yenilgiye uğrarlar, ancak bu deneyimlerden güçlenerek ve olgunlaşarak çıkarlar.

Mitolojide, edebiyatta , televizyonda, tarihte , sinemada ve gerçek hayatta!..

Sisyphos’tan , Raskolnikov’a...

Dr.House’tan , Travis’e...

Ne çok severiz değil mi onları ?