Bu dalgalar bizim için: Aile fotoğrafı
Artık eskisi gibi düşünmediğiniz, onlarla anlaşamadığınızı gördüğünüzde ailenizden uzaklaşırsınız. Bu durum insanı seçilmiş bir aile oluşturmaya iter. Çünkü hala, orada bulamadığınız sevgiyi yaşamaya ihtiyacınız vardır.
Kumsalda yürürken avucumuza topladığımız küçük taşlar, aynı dalgalara maruz kalmış ve sonunda bir araya gelmiş kum taneleridir. Koskoca kumsalda kenetlenerek, çocukların elinde kumdan kaleye dönüşmekten ya da dayanıksız bir yapıya malzeme olmaktan kurtulurlar. Fakat işler her zaman yolunda gitmez. Aşınabilir, yosun tutabilir, birinin boynuna kolye olabilirler…Başlarına ne gelirse gelsin, dış dünya tarafından göründüğü kadarıyla algılanabilecek bu cisimler, aslında içlerinde hem kumsalı hem de denizi taşırlar.
2018 Tarihli, Fransız yapımı olan Aile Fotoğrafı (Photo de famillie) komedi ve drama türünde bir film. Yönetmenliğini ve senaristliğini Cecilia Rouaud üstleniyor. Filmde kendi dertleriyle boğuşan aile üyelerinin toparlanabilmek için birbirlerine duyduğu ihtiyaç konu ediniliyor.
Mamie (Claudette Walker) eşinin vefatından sonra tek başına kalır. Ona yardımcı olmak için oğlu Pierre, eski eşi Claudine ve çocukları ile birlikte yanına gelir. Ancak Pierre (Jean Pierre Bacri) ve Claudine’nin (Chantal Luby) tartışmaları yüzünden bir yere varamazlar. Çocukları Elsa (Camille Cottin) büyükannesinin bakım evine verilmesine karşı çıkar ve neticede dönüşümlü olarak ona bakma kararı alırlar. Çocuk sahibi olmaya çalışan Elsa, büyükannesi, ailesi, eşi ve gerçekleşmeyen hayallerinin yarattığı stresle mücadele ederken, erkek kardeşi Mao (Pierre Deladonchamps) bunalımlı bir süreçten geçer. İntihar denemeleri yapan Mao, kafası karışık halde, onu mutlu edecek bir şeyin olmadığını düşünmektedir. Pozitif, iyimser, uzlaşmacı tavrı ile filmin en eğlenceli karakteri olan Gabrielle (Vanessa Paradis) kardeşlerin en büyüğüdür. Hayatını adadığı oğlu ile birtakım sorunlar yaşar. Sokakta yaptığı cansız mankenlik, tek başına annelik yapmak, oğlu ile zaman zaman çatışmaya sebep olsa da yaşadığı olumsuz durumlara bile neşeli ve anlayışlı bir tavır sergiler.
Onlar kendi hayatlarıyla meşgul olurken, büyükanne bir gece Saint Julien’e gidebilmek için evden kaçar. Amacı son nefesini orada vermektir. Ancak bu olaydan sonra bakım evine alınan yaşlı kadın, aile üyelerinde de yeni bir başarısızlık hissi yaratır. Hayatlarını yoluna koymaya çalışırlarken hep birbirlerinden destek olan kardeşler, kendilerini yenileyecek şeyin büyükanneleriyle Saint Julien’e gitmek olduğuna karar verirler. Fakat bu gezi düşündüklerinden biraz farklı gerçekleşir.
HAYATI İZLEMEK
Elsa çocuk sahibi olmak için uğraşırken, babasının sekreter sevgilisinden bir çocuğu olacağını öğrenir. Gabrielle’in aşık olması ve bu ilişkiden kaçmaya çalışması, tıpkı hayatta olduğu gibi doğal ama yine hayatta olduğu kadar absürt olaylardır. Bu gibi nedenlerle, her ne kadar komedi ve dram türünde yer alsa da bu filmi bir türe etiketlemek kolay değil.
Voltaire, “Tüm dünyayı aradıktan sonra, mutluluğun kendi öz yuvanda olduğunu göreceksin.” der. Aile Fotoğrafı da bir nevi Voltaire’i haklı çıkarıyor. Ailesinden kopan, hayatın soruları yanında bir de aile meseleleriyle uğraşmaktan yorulan insanlar, aslında bunu da ancak aileleriyle çözebileceklerini fark ederler.
Artık eskisi gibi düşünmediğiniz, onlarla anlaşamadığınızı gördüğünüzde ailenizden uzaklaşırsınız. Bu durum insanı seçilmiş bir aile oluşturmaya iter. Çünkü hala, orada bulamadığınız sevgiyi yaşamaya ihtiyacınız vardır. Ancak bu arayış dönüp dolaşıp sizi merkeze doğru çeker. Çocukluk fotoğraflarınıza bakıp o yıllarda yaşayan herkesi özler, eski tatil anılarınıza bugünden daha çok gülersiniz. Başımıza gelen sorunlar da bazen bu fotoğrafları karıştırmak gibidir. Bu dalgalar bizim için. Biz birbirinize sarılalım diye. Birleşirsek aile olur aksi halde kum tanesi gibi savruluruz. Umarım hepimiz geriye dönüp baktığımızda güzel fotoğraflarla karşılaşır ya da şansımız varsa, sevdiklerimizle hala aynı karede yer alabiliriz.
