Parmak uçlarında yürümeyi kes, bırak uyansınlar

Londra’ya gideceğim belli olduğunda müzeler, parklar ve sanatsal etkinliklerle dolu planlar yapmaya başladım. Program takvimlerine bakıyor sabırsızlıkla oradaki yaşantımın başlamasını bekliyordum. Ancak oraya gidip yerleşince işler değişti. Şehir merkezine bir gidiyorsam, yakınımdaki aslında büyük birer ormanlık arazi olan doğal parklara beş gidiyordum.

Giderek bu oran parklar lehine arttı. Oradaki ilk kışımın büyük çoğunluğunda kendimi bu parklarda ve nehir kıyısında uzanıp giden patikalarda yürürken buldum. Bunu doğada olmanın insana iyi geldiği için yapmıyordum. Başıma bir şey gelmeyeceğini bilmekten kaynaklanan güven duygusuna doyamıyordum. Ağaçlar arasında tek başına ama güvende olduğundan emin bir halde dolaşırken kendimi gerçekten özgür hissediyordum. Kanunlarla korunduğumdan emin olduğumdan güçlü hissediyordum. Saygı gösterdiğim kadar saygı göreceğimden emin dolaşıyordum. Tüm bu hisler Londra müzelerinden de, sahne sanatlarından da daha yaşamsaldı benim için. Bir kadın olarak bunları hissetmeye ihtiyacım vardı.

Ne var ki taciz edilmeden, başıma bir şey gelir mi korkusu olmadan doğanın içinde bir başıma olma halimle hemen hemhal olamadım. Çocukluğumdan beri tembihlenen şeyler, üstüne bir kadın olarak yaşadıklarım, şahit olduklarım yıllar içinde kurum gibi üzerime katman katman sinmiş olduğundan öyle hemen dağılmadı. Her gidişimde biraz daha içerlere giriyor, biraz daha uzun yürüyor başıma bir şey gelmediğini görünce bir sonraki ziyaretimde daha fazla dolaşmayı planlayarak ayrılıyordum. Sonraları karşılaştığım bazı kadınların da aynı şeyleri duyunca hem yalnız olmadığıma sevindim hem de daha çok olmadığımıza üzüldüm.

Kadın ile ilgili konular böyledir. Kendin için ufak bir an yaratırsın aklına bunu hiç yaratamayacak olanlar düşer. Kadın dünyasında gerçekleşen herhangi tamamlanma hissinin buruk yaşanmaması pek mümkün değil. Başka kadınların sahip olamadığı bir özgürlük anının deneyimlemesinde içe sinmeyen yer var. Çoğunluğun sahip olmadığı, eşitsizliğin giderek arttığı bir dünyada bir kadının özgürlük alanını, en kıstırılmış olanın alanı belirler. O alana bir katkıda bulunmak, bir çaba sarf etmek farkında olsun ya da olmasın çoğu kadının günlük işlerindendir. Dinler, anlatır, susar, el verir, güç verir.

Uzunca bir zaman toplumsal cinsiyet üzerine emek vermiş, farkındalık yaratma gayretinde bulunmuş kadınlardan biri olarak dünya üzerinde hiçbir erkeğin yukarıda kurduğum cümleyi anlamsal olarak kavrasa da, kastettiğimi tam manasıyla hissedeceğine olan inancımı kaybettim. Bunun için kızgın, küskün ya da öfkeli değilim. Erkekler tarafından gerektiği ve ihtiyaç duyulduğu kadar desteklenmiyor diye hiçbir kadın, kendisi ve kendisinden sonra gelecek kadınları ilgilendiren bir mücadeleden vazgeçmez. Ancak desteğe ihtiyacımız var. Dahası erkekler tarafından verilmesini yüz yıldır beklediğimiz bu destek artık elzem bir hal aldı. Zira genişçe bir parkta korkusuzca dolaşmak bir yana kadınlar evlerinde bile güvende değil. Gelin biraz rakamlardan konuşalım.

KADINLAR EN ÇOK EVLERİNDE ÖLDÜRÜLÜYOR

Kadın Cinayetlerini Durduracağız platformunun Ocak 2024 verilerine baktığımızda kadınların en çok evlerinde öldürüldüğünü görüyoruz. Ocak ayında 31 kadın cinayeti işlendi. 21 kadın şüpheli şekilde ölü bulundu. Bu kadınların %61’i evlerinde katledildi, %35’i evli olduğu erkek tarafından öldürüldü. %61’i ateşli silah ile öldürüldü.

Şubat ayında 36 kadın cinayeti işlendi. 17 kadın şüpheli biçimde ölü bulundu. Bu kadınların %47’si evlerinde, %28’i evli olduğu erkek tarafından öldürüldü. %68’i ateşli silah ile öldürüldü.

8 Mart 2023 ile 8 Mart 2024 tarihleri arasında 338 kadın öldürüldü. Bunların 115’i 19 ila 35 yaş arasında, 16’sı 18 yaşından küçüktü. 12’si koruma kararına rağmen öldürüldü.

2008 yılında 67 kadın cinayeti işlenmişti. 2023’de bu rakam 405’e çıktı. Bugün itibarı ile bu yıl 80 kadın cinayeti işlendi.

Bunlar mutlak kayıplar. Bir de kaydı tutulamayan taciz olayları var. Bir rakamla söyleyecek olsak herhalde milyonlarla ifade edeceğimiz kadar çok, milyonlarca kadının başından geçen olaylar.

Yazının sonunda erkek okuyucularla 8 Mart gecesi çeşitli illerde yapılan 8 Mart feminist gece yürüyüşlerindeki birkaç pankartı beraberce okuyalım istedim.

BUGÜN BURAYA KENDİSİNE HİÇBİR HAYAT SUNULMAMIŞ ANNEM İÇİN GELDİM

BEDELİNİ ÖDEDİM SUSTUĞUNUZ HER ŞEYİN

PARMAK UÇLARINDA YÜRÜMEYİ KES, BIRAK UYANSINLAR

GECE SOKAKTA KORKARSAN BU KENTİ ATEŞE VERİRİZ

İşte en çok bunu merak ediyorum sevgili erkek okur. Gece sokakta korkarsak bu kenti ateşe verir misin? Hiç sanmıyorum.