Yüzsüzlük mü delilik mi karar veremedim

KAYDA GEÇSİN

Yüzsüzlük toplumda salgın haline gelebilir mi ?

Olası ise çoğunluğun yüzsüzleştiği bir ülkede yüzsüzleşmeyenler , aykırı insanlar hatta deli mi sayılır ?

‘Aynı şeyleri yaparak farklı sonuçlar almayı beklemek ‘ olarak tanımlar deliliği Einstein ,

Dizilere , filimlere , program formatlarına baktığımızda bizim medya, sanat dünyamızın yaptığı da durmadan aynı şeyleri tekrarlamak , yenilik yaratıcılık sıfır peki şimdi birbirinden değerli bu insanlar deli mi , Einstein’a göre evet .

Bu durumda herkesle birlikte cinnet geçirmek mi yoksa yanlız kalmak mı hangisi daha iyi ?

Seçim bizim , sizin .

Edgar Allen Poe’nun bahsettiği ve muzdarip olduğunu söylediği önce kısa aralıklarla sonra tamemen kendisini saran edebi bir cinnetten söz etmiyoruz, bu cinnette yalan , dolan, palavra, iftira, mahçubiyet duygusundan , yaratıcılıktan yoksunluk ve bu halinde utanmadan kendini teşhir eden , övünen çok vahşi insanlar var .

Cinnet bireysel ise nadide, kıymetli bir durum ,

Ancak , şayet kurumlar, siyaset, partiler, gruplar , medya sivil toplum kuruluşlarında, şirketlerde , sektörlerde kurallaşmışsa sıradanlığın kuralı olmuş demektir .

Şu kıymetli deliliği de dejenere ettikse pes !

Delilik tavsiye edilecek bir şey değil ama insanlığa olağanüstü katkılar yapmış kim varsa özellikle sanat alanında delidir derler.

Dali ‘deli ile benim aramdaki fark benim deli olmamamdır ‘ desede , eriyen saatler, o müthiş resimler olağanüstü bir cinnet değil mi ?

Belki de bizde eksik olan deliliğin artistik seviyeden yok olup basamakları manyak derekesine inmiş olması .

Vücudunun her tarafı iyi hissetse de vicdanın biraz olsun kımıldıyorsa acı hissedersin , bunlarda o yok .

Umursamazlıkları anlamadıkları anlamına gelmez , sonuç ise benim gibilerin yazmaktan düşünmekten yorulduğu nokta demek …

Kuş pisliklerine maruz heykeller gibi oldu bunların elinde tarihimiz bile,

Ego patlamaları rekor kırıyor filimler yönetmenleriyle değil yapımcılarıyla sunuluyorsa ne sanatı , ne iddiası , ört ki ölem .

Yüzümüzün gülmesine gelince ; en işe yaramayan insan bile kıçına tekme yiyip yere düşünce güldürür ve bir işe yarar ….öylesi gülmelerimiz bizi insan yapmayan gülüşler , bunlara kaldık birileri düşecek ki güleceğiz !

Sanat , entelektüelizm , komedi zeka filan diye artık bizi yemeyin , siz birbirinizi yiyin.

Nasıl ki Camiye her giden iyi Müslüman , Havra’ya her giden iyi Yahudi Kiliseye her giden iyi hristiyan olmuyor :

Sebze halinde durup sebze olunamayacağı gibi medyada da durdun mu bir şey olacağın garantisi yok zengin olmak hariç .

Şimdi bu güruh ne inkar ne kabulleniş susma noktasında ilginç olmaya çalışıyor , uzun bir yolculuk öncesi gibiler bir çıksalar yeminlen özlemeye söz veriyorum .

Yeter ki artık gitsinler.

Saygı ile kayda geçelim .

necefugurlu@gmail.com