Felaket Tellalları ve Aydın Doğan, Engin Ardıç, Mehmet Barlas

KAYDA GEÇSİN

Felaket tellallığı emperyal duyguların önüne geçti.

Ratingler böyle gösteriyor .

Bu felaket merakı uğradığımız şok doktrinin bir parçası , felaketleri fırsata dönüştürenler var , pay alanlar var öyle ‘bibehre’ bir durum yok , bilinçsizce yaptı filan hiç yok. Bir ondan , bir bundan dayıyorlar.

Uyanıklık zeka ve yeteneğin çoktan yerine konuldu , bakalım bu işe nasıl son verilecek .

Çok akıllı insanlar da var , ama kurnazlar ellerinde epey birikim de olduğu için hala sahnedeler. Medyanın en ciddi sorunu bu sanki .

Geçenlerde bir tanesi Aydın Doğan’ı Kral Lear’e benzetmiş ! Blog’un zannederim fakat imza olmadığından ve bu arkadaşın kıçından uydurma huyu milleti birbirine katmak üzerineyken direkten dönüldüğünden isim vermiyorum , işimiz Arif’lerle anlayan anlar anlamayanları uykusundan rahatsız edipuyandırmayalım .

Aydın Doğan’ı benzettiği Kral Lear William Shakespeare’in oyunlarından biri . Babalar ve kızlar ilişkisinde akla gelen ilk metafordur , yani fikir pek orijinal değil. Unutmuş olanlar için hatırlatalım , Shakespeare’in bu eserinde : Yaşlı kral çöküş sürecine giren imparatorluğun yönetimini ve kendi mülkiyetini üç kızı arasında paylaştırmaya karar verir , burada servetini paylaştırmaya karar veren aydın Doğan oluyor herhalde , bu paylaşım öncesi kızlarını toplar, kendisini ne kadar çok sevdiklerini sorar . Kızlarından Albany Dükü’nün karısı Goneril ve Cornwal Dükü’ne gönlünü kaptıran Regan sahte ve entrika gizli cümlelerle babalarını ne kadar sevdiklerini anlatırlar. Kızların en küçüğü Cordelia ise dürüstçe, ve gerçekçi cümlelerle babasına olan saygı ve sevgisini dile getirir. Yaşlı Kral idrak yoksunudur, Cordelia’nın sevgisine inanmaz ve onu sürgüne göndererek yönetimi kızları Goneril ile Regan arasında paylaştırır. Aydın Doğan’da bunları yiyecek göz yok ama Mr. Spack böyle değerlendiriyor durumu . Cordelia burada herhalde Arzuhan Hanım oluyor . Lear’in bu aymazlıkla verdiği karar, oyunun ilerleyen aşamalarında idareyi elinde bulunduran Lear’in entrikacı kızları, kumpas ve dalaverelerle imparatorluğu ve kendilerini trajik bir biçimde tehlikeye atarlar, fırtına başlamıştır, sonrasında güç paylaşımı ve iktidar hırsı adına öldürme ve ölümler başlar. Çünkü güç ve iktidar paylaşımı adaletli ve insaniyetli değildir. Hadi diyelim yazdıkları doğru , hani teşbihte hata olmazmış diyelim , burada garip olan bu benzetmelerde haklı olduğuna ‘Doğan Grubunda 16 Yıldan fazla süreyle çeşitli yönetici pozisyonlarda çalışmış olması ve her biri bir kızının yönetiminde olan şirketler arasındaki acımasız rekabetin tanığı olması ‘ nı delil göstermesi . Ne utanmaz adam değil mi , 16 yıl çalış sus, sonra arkalarından aklın sıra Sekspiryen benzetmeler ile hakaret et . Terbiye, nezaket, iffet, namus nerede kaldı ? Bu konuyla ilgili abuk sabuk ve cahilane çok konuşma ve yazı çıktı , hele bu medya tekelciliğinin , iktidar kontrolünde olmasını Özalla başlatmak gibi ciddi cehaletle maluller de var , daha önce kimin kontrolündeydiler, biraz okuyun yahu yazmaktan vakit bulursanız. Sonra hem mainstream medya tekelciydi diyor 2 dakika sonra niye gittiler diye ağlıyorsunuz.

Medyadaki son satışla ilgili Mehmet Barlas ve Engin Ardıç’ın yazıları gerçekten kalibresi yüksek yazılar . Mehmet Bey durumu özetlemiş 23 Mart tarihli yazısında ve ‘sabırlar dilemiş ‘ , bu el değişiminin farkını Sabah’ın bir süre bitmeyen TMSF el koyması maceralarını örnekleyerek ortaya koymuş . Ardıç ise asıl sonrasını düşünün diyor , ‘Karpuz Politikası’ başlıklı yazısını okuyunuz.

Konvansiyonel veya digital medya için dünyada artık içerik önemli bunun için akıllı yetenekli insanlara ihtiyaç var.

Çünkü biz sıradan insanlar da buna bakıyoruz içerik nedir , derdimiz budur .

Zaten biz sıradan insanları çok ilgilendiren bir şey değil bu satış ,

Bir zamanlar bu gurupta çalışanlar, halen çalışmakta olanlar, eski kovulanlar, yeni kovulacaklar için önemli yoksa bize ne Aydın Doğan Kral Lear miymiş, Goneril Begümhan mı , yoksa Vuslat Regan mı .

Albany Dükü olan damat yok zaten . Medyayı bilen , bir çok yenilik getiren damat bir tane o da Cornwall dükü filan değil takip ettiğim kadarıyla yoksa tanımam Yalçındağ’ı şahsen , ama insaf yahu !

Bütün dünyada eğitimi dolayısıyla zihni devletin kontrolünde olan çocuklar aslında bir başka tehlike arz eden monopol eğitim oyunundan çağın iletişim araçlarıyla kendilerini özgürleştirdikleri ve çeşitlendirdikleri bir alan bulmuşken hala Kral Lear’de metafor arayanlar var hayret . Acı olan bunları 16 yıl adam diye çalıştırmış olmaları değil mi ?

Ülkelerin paraya neden ihtiyacı vardır , yurttaşlarına sağlık hizmetleri, eğitim, barınak , beslenme , güvenlik , adalet sağlamak için .

Medya niye lazımdır ?

Haber , ve moral yükseltmek için , gerisinin meşruiyeti zaten yoktur artık.

Gayrımeşru ebeveynler vardır , gayrımeşru çocuk yoktur diyor bu nesil .

Ona göre , son sağ kalan kalibresi yüksek insanların kıymeti biline , nerede olurlarsa olsunlar çok lazımlar bu ülke için .Saygıyla Kayda Geçsin