Hatice Turhan Yazdı: Karalahananın Sırrı

Haberi ilk duyduğum an içim sızladı. Ardından yazan herkes gibi öyle köklü ortak bir anım yok. Sadece bir kez gördüm. Bir keresinde otomobille Ankara’dan İstanbul’a seyahat ederken yanımdaki arkadaşımın telefonu çaldı. Arayan oydu. O da aynı yoldaymış. Bolu Dağı'nın tepesindeki çamlar içinde bir göletin yanındaki dinlenme tesisinde yarım saat çay içtik. Küçük gölü ve çam ağaçlarını seyrederek. Zaten ben de genellikle sustum, onları dinledim. Konu neydi, düşündüm hatırlayamadım. O zamanlar ne o, o kadar ünlüydü ne ben bu kadar bilge…

İçim sızladı dedim ya. Sonra düşündüm “Adamı hayatında bir kez yarım saat gördün, sanki bir yakınından kötü haber almışsın gibi niye üzüldün sen” dedim. Sonra anladım ki karalahana yüzünden. Bu nereden çıktı derseniz anlatayım.

Adıyamanlı Sırrı Süreyya Önder son yemeğini bir esnaf lokantasında yemişti malumunuz. Son yemeği karalahana sarması ve güveç imiş. Halbuki ben doğum yerinden olsa gerek et yemiştir diye düşünmüştüm.

DEM Milletvekili, Adıyamanlı Sırrı Süreyya Önder Karadeniz mutfağının hamsi ile fotofinish yarışan mücevheri karalahana sarması yemişti.

İşte Sırrı Süreyya’yı siyasi olarak eleştirenlerin bile sevmesinin sebebi bu karalahanada gizliydi. Trabzon, Rize, Artvin ve Giresun mutfağının vazgeçilmez sultanı karalahana sarması Türkiye’yi bir araya getirmişti. Hele bir de yanında mısır ekmeği varsa.

İşte ülkemizin bu kadar badireye rağmen bir arada durmasının, akrabalık oluşturmasının ve tüm saldırılara direnmesinin temelinde de aslında bu var. Biz iç içe geçmişiz. Etle tırnak derler ya, öyle değil, tırnaksız el varlığını sürdürür, biz et ile ten gibiyiz.

Doktorları açıklama yapıyorlar kalbi umut veriyor, nörolojik açıdan endişeliyiz diye. Sebebi kalbi durduğu anlarda beyne oksijen gitmeyince oluşabilecek hasarı henüz tahmin edememeleri. İnanıyorum ve güveniyorum ki, kalbi toparlar, beyni haydi haydi toparlar.