Hindistan-Pakistan Gerilimi Türkiye'de Gıda Krizini Tetikler mi?
"Bizden 4600 kilometre uzakta yaşanacak bir savaş, doğrudan soframızı etkileyecek."
Biz, bir zamanlar kendi kendine yeten bir tarım ülkesiydik. Çevremizdeki ülkelere gıda tedarik edebiliyorduk. Bugünse kendi gıda ihtiyaçlarımızı bile karşılayamaz hâle getirildik. Temel gıdalarımız için dışa bağımlı durumdayız. AKP'nin gıda politikaları bizi yeni bir felakete sürüklüyor.
TÜRKİYE'NİN GIDA İTHALATINDA HİNDİSTAN'A BAĞIMLILIĞI
Pirincin yüzde 12,32'sini, çayın yüzde 9,53'ünü, kahvenin yüzde 5,32'sini, nohutun yüzde 5,37'sini, şekerin yüzde 17,9'unu Hindistan'dan satın alıyoruz. Bu ithalatın toplam maliyeti 110 milyon dolar. Eğer Hindistan ile Pakistan arasındaki gerilim savaşa dönerse, bu ürünlerde hem fiyat artışı hem kalite kaybı yaşayacağız. Bizden 4600 kilometre uzakta yaşanacak bir savaş, doğrudan soframızı etkileyecek.
Kahve, çay ve kısmen pirinç ithalatı olağan karşılanabilir. Kahve iklim nedeniyle bizde yetişmiyor. Hindistan'ın kendine özgü pirinç ve çayı var. Ancak bugün Türkiye'de azalan pirinç üretimini ithal pirinçle kapatmaya çalışıyoruz. İklim krizine karşı önlem alamadığımız için çeltik tarlalarımız yok oluyor.
Biz dünyada üzerine kar yağan tek çay üreticisiyiz. Buna rağmen AKP, çay alımına kota uyguluyor. Çiftçimiz ürettiği çayı zararına, sermayeye satmak zorunda kalıyor. Çiftçimiz, kaliteli üretim yapmanın karşılığını alamıyor. Çayda verim ve kalite sorunları yaşıyoruz. İktidar, oluşan bu açığı ithal çayla kapattırıyor.
KENDİ KENDİNE YETEMEYEN TARIM ÜLKESİ
İklim krizine karşı önlem alınamaması, kota uygulamaları ve ÇAYKUR'un bilinçli şekilde zarar ettirilmesi bizi dışa bağımlı hâle getirdi. Nohut da benzer durumda. AKP'nin planlı üretimi ortadan kaldırması, çiftçiden uzaklaşması ve yağış rejimindeki bozulma, nohut üretimini doğrudan etkiliyor. Sadece verim değil, kalite de düştü. İri kalibreli nohutu artık ithal ediyoruz.
Şekerde de durum aynı. Yıllarca pancar üretimine kota uygulandı. Açığı mısır şurubuyla kapattılar. Şeker fabrikaları “modernizasyon” bahanesiyle özelleştirildi. Bir kısmı üretimi bıraktı, bir kısmı kapasitesini düşürdü. Sonuç: Pancar şekeri üretiminde bile dışa bağımlı hale geldik.
Hindistan-Pakistan arasında çıkacak bir savaş, soframıza bir gıda krizi olarak gelecek.