Ünlü isimlerden mülteciler hakkında çarpıcı satırlar

İşte ünlü isimlerin mültecilerle ilgili o satırları: Çağla Şıkel “Ve siz hala yediğinizi, gezdiğinizi paylaşmaya devam edin! Edin edin …En azından görün ne tür bir bağımlı ve hastasınız!”

Doğa Rutkay Kamal “Acı mı? Utanç mı? Ölmek mi? Yerin dibinde kalmak mı? Hangi duyguya teslim olduğumu bilemiyorum? Karnım yanıyor, kalbim düğüm düğüm, ağlamakla kusmak arası bir beter acı kaplıyor bedenimi. Bakmayacağım diyorum! Okumam izlemem! Mümkün mü? Ne olur bitsin bu acı. Ne olur bir çaresi olsun bu gidişin. Evlatlara bir ömür , bir gelecek lazım. Dilerim ; nereyeyse bu yolculuk sonu güzelliklerle bitsin… Çok üzgünüm.”

Songül Öden “Dünya tarihi boyunca savaş, salgın hastalıklar, siyasi ve ekonomik sebepler yüzünden milyonlarca insan göç etmek zorunda kaldı.. Aileler parçalandı, dağıldı milyonlarca çocuk öldü. Bugün yaşadığımız yine tarihin tekrarı.. çocuklar söz konusu olduğunda ‘ama’ kelimesi tedavülden kalkmalı… aması yok… çocuklara yeryüzünün hiçbir kapısı kapalı olamaz. Olmaz.. yeryüzündeki bütün çocuklar allahın kutsal emanetleridir.. “dur bakalım karşı kıyıya ulaşacaklar mı” cümlesini ağzımızdan çıkaran vicdan(!) kendimizi bir bilgisayar oyununun parçası sanan bilinç… yahu bir an bir an “ya bizim başımıza gelse ne yapardık” cümlesinin tek bir anı bizi insan yapmaya yeter. Bir yanda şehit acıları onların gözü yaşlı çocukları bir yanda kendi kararları olmadan kaderin botlarına bindirilmiş hayvanlar çocuklar …Nuh’un gemisi kalkıyor diyen çığırtkan sesler bir an o gemi sizin için kalkıyor olsaydı diye düşünün. O geminin kaptanı da miçosu da siz ve aileniz olsaydı eğer …. Yeryüzü koca bir sirk artık.. bizi korona virüsünün yok etmesine gerek kalmadı… her yeri dezenfekte eden ülkeler dünya empati yoksunluğu sebebiyle vicdanını kaybetti. Geçmiş olsun hepimize… bu bütün dünyanın meselesidir. Yeryüzünün çözülmesi mutlak problemidir.”

Seda Bakan’ın o paylaşımı; Küçükken anneanneme geceleri ruhlardan hep korktuğumu söylerdim. Anneannem de bana; ”korkma, duanı et yat kızım. Ruhlardan değil insanlardan kork” derdi. Anlamazdım neden öyle dediğini... Büyüdüm. Anladım ki farklıydı herkes. İyiler kadar kötü insanlarda vardı hem de ne kötüler... Hayalimizin, zihnimizin kabul etmeyeceği kadar kötüler...Son zamanlarda bu kötü insanların yaptığı olaylar, şehitlerimiz ve aileleri beni darmadağın etti. Bebeğime 7/24 süt veren bir anneyim. Bu olaylardan sonra sütüm kesildi. Mesele benim hayatım değil ve belki benim sütüm geri gelir ama gidenleri kimse geri getiremez! Dağılan aileleri kimse geri toplayamaz... Ve son olarak az önce izlediğim mülteci kardeşlerimizin videoları beni yine mahvetti. Bir anne olarak kendi bebeğim kadar bebekleri o botlarda sırılsıklam, aç susuz gördükçe elim ayağım terliyor, kendime gelemiyorum. Bir an önce bitsin bu kâbus...